Bylo to w Lublinie, podexas ostatnie] moje} wi
Zzyly wil 928 r. Zapowiadal sie pig kny sierpniowy
poranek, Wstalem bardzo wezesnie, nic mogac
spac cata noc, Ww dusaznem, jednopokojowem mic-
szkaniu, kt6re zajmowal m6j brataniec z zona
i 4 dzieckiem.

Wyszeditem na miasto, by przejrzeé sie lepie)
Lublinowi w orannych godzinach. Byla szésta ra
no ina ulicach panowaly pustki. Gdzie niegdzie
tylko gromadki kobiet i mezczyzn spieszylty na

‘anne nabozenstwo do Heznych Swiityn lubel-

skich, lub pracowity robociarz 2 kil lof ‘em j fopata
na ramieniu podazat do swojej “modlitewnt”
ygidzies na drugi koniee miasta.
— Srodkiem ulicy  szlty kobiety wiejskie, niosac
na plecach wielkie thomoki jarazyn 1 warzyw, a@ W
rekach konwie micka i Smietany dla swoje} klijen
teli. :

Minalem kilku
re fur manek Wwiejs

Praeszediem Kr
Aa oer micjakt

*

nic wysps anych policjantow ji pa
kich nalndowanyeh worami.
akowskie Praeylmiescie, okra-

paki row aa Si @ W "strong

; ae ierdye ana rozem ae ee ince} erect Ln
eG On ly slicznym widokiem wehlaniatem w plu
ca aromat pol. Przypomnialy mi sie moje chtopie
ce lata, gdym = bieval swawolnie po tych lubel-
skich réwninach, bez zmartwien, bez trosk....
Poczulem a tu znowu miodszym 1 weselszym.
Wazedzie praca tu juz w calej pelni. Grabili, rane
hoi zbierali ete owoce swojero wysilku i pra
cy. Wstuchiwalem sie w  braeezenie pracowitych
pazezol, wo orvozmodlone trele naszero kochanego
skowronka. |
Pie¢kna jest ta nasza polska prayroda, rozwaza
lem sobie w duchu.
Piekne cudze kraje
Zlocista ich krasa.
A najpickniejsza ta
Ktora jest nasza.

ziemin

Staszyea,

Ni . eae ta ieancze pol kilometr
Jastkowa, gdym natknat na obi

whet rozwial stoneczne nastroje.

Pod praydroznem. drzewe m, WwW rowie,
SRG wicisk we Ww | LOGUE |

a w strone
-azek, ktéry

me edz tat

| > facie
yyjaznem ‘pondvowieniom “Dalen dobry !
lekil wiekov amen — odpowiedzi at

Wrazenia z pobytu w Polsce |

Pisze
A, ¥. STANIEW SKI,

— A co to juz z~ miasta idziecie, Ojeze tak ra-
no?

—. Do miasta
czajac gtowe,
przeciwienstwo,
..— Pewnie trudnicie sie seria trumien 1 zda

zacie na targ? —- clagnatem dalej.
yie panie, — odpart niechcacy, zawijajac 1 W

ae resztk1 pozywienla.
Podatem mu papierosa i zapatke. Przyjat dzig-
kujac. Usiadiem na brzegu rowu j zaczalem sie

ide panie —odpowiedziat spusz-
jakby upatrywat we mnie klasowe

Bn Sermo jemu i trumience, wypytujac 0 oko

lice, grunta zarobki 1 zbiory tegoroczne. Powie-
dziatem mu, ze jestem nie tutejszy, 7 przyjecha
lem ana poczestowaiem go jeszcze jednym
papierosem, a%Z go wreszcie z soba oswoitem. Roz
wiazal mu sie po matu jezyk i opowiedziat mi swo
je zmartwienie wedle te] trumienki.

Jestem synem gospodarskim i pochodze z
Rudy. Tatus moj soltysowali dtugea lata za ruska.
Siuzvyiem dwa lata w rosyjskim wojsku w Sewas-
topolu, a potem wyciagn natem “Zerebca” (los zwal
niajacy). Po powrocie do wioski, pomagatem tatu
siowl na roli, a w dwa lata pdézniej ozenilem sie
%z corka bogatero gospodarza, ze statecznej nic
byle jakie; rodziny. Mialem z nia dwie dziewczy
ny, mieszkalismy razem z zony ojcami. Mieli mi
tatus zapisaé gruntu kawat; gadali, ze bede ich
opiekunem. Przyszta jednak wojna. Austryjaki

cai nasza wies zbombardowali, bo za chatupa-
i stala ruske artylerja, a nas wypedzili dale]
i ieceiy 1Sé w Swiat szeroki. TatuS mojej zony 7
pomarli wtedy i o tam hen, hen w tym lesie, co
pan widzi mieszkaligwa cae lato i zime pod stra
chem boskim. Zywilismy sie mlekiem, grzybami,
i jagodami, a w koncu jedliémy lobode, zielska
rozne j mloda kore z brzeziny. Starsza corka, sie-
dmioletnia Edka, widaé sie nieboga przeziebila,
dostata krost i zmarta. Moiej] babies tez mato co
sie nalezato, Z wiosna, kiedy Austryjacy cdeszli
powrociligsmy do porozwalanych chaiup. A ze za
bronili budowaé — wiec pokopaligmy sobie dolty
na miejscu chatup j mieszkalismy tak cate lata.
Widaé byla nademna jakag kara boska, bo druga,
piecioletnia Franka Gants dziwnych “clagno-
Sci“, pokrecito ja jak lisé suchy i poszta za Ed-
ka, a pozniej pomarta i moja stara, ale mni? juz
tu a nie byto; bom sie zapisat do |
Wols ca

apierosa, ktéry previa
: “Co: tam mam pana 0]